Νταηλίκι:τι συμβαίνει;

Νταηλίκι:τι συμβαίνει;

  Το bullying (εκφοβισμός) είναι μια επιθετική συμπεριφορά (σωματική, λεκτική, ψυχολογική και κοινωνική ), που εκδηλώνεται σκόπιμα, απρόκλητα και επαναλαμβανόμενα στο σχολείο και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, με σκοπό τον σωματικό και ψυχικό πόνο του ατόμου που την υφίσταται.

   Ο θύτης (αυτός που ασκεί τον εκφοβισμό) νιώθει ανώτερος από τους άλλους και αισθάνεται ότι έχει ισχύ και εξουσία. Επιδιώκει να γίνει, μέσω του εκφοβισμού, δημοφιλής και για να τραβήξει την προσοχή των υπολοίπων γίνεται επιθετικός απέναντι στο κοινωνικό του περιβάλλον. Απ΄ την άλλη, τα θύματα (τα άτομα που εκφοβίζονται) έχουν μια ανασφαλή προσωπικότητα, τείνουν να είναι πιο ήσυχα και ευαίσθητα από τα υπόλοιπα παιδιά, έχουν έλλειψη αυτοπεποίθησης και έτσι γίνονται αυτόματα τα "τέλεια θύματα" για τους θύτες.

   Μια περίπτωση εκφοβισμού στο πλαίσιο ενός σχολείου είναι όταν ένας μαθητής μεγαλύτερης ηλικίας (ΣΤ' τάξη) απειλεί έναν μαθητή μικρότερης ηλικίας (Δ' τάξη) ότι θα τον δείρει και θα τον χτυπήσει στο τέλος του σχολικού προγράμματος και έξω απ' το σχολείο, εάν δεν συμμορφώνεται και δεν κινείται σύμφωνα με τους δικούς του κανόνες. Συγκεκριμένα, στα διαλείμματα ο θύτης απειλεί τον μαθητή της Δ' πως αν δεν παίξει μπάλα όπως αυτός θέλει και δεν ακολουθήσει τους κανόνες που αυτός έχει θέσει μέσα στο παιχνίδι, στο τέλος θα μετανιώσει για όλη την συμπεριφορά που έχει δείξει. Ταυτόχρονα, τον "στολίζει" με διάφορα επίθετα που προσβάλουν τον μικρό μαθητή και τον κάνουν να νιώθει ντροπή μπροστά στους υπόλοιπους.

   Το παιδί αυτό, είναι ένα αδύνατο παιδί, μικρότερης ηλικίας, που δεν αντιμιλάει και αυτό δίνει στον θύτη του περισσότερη εξουσία και θάρρος να κάνει αυτό που κάνει. Είναι ήσυχο στα διαλείμματα, κάνει παρέα με παιδιά της τάξης του και φαίνεται ευαίσθητο. Ο θύτης, ο οποίος είναι μεγαλύτερης ηλικίας, πέραν από τις λεκτικές απειλές σπρώχνει και μετά σφίγγει στην αγκαλιά του το κεφάλι του θύματος, εκτός σχολείου για να του υπενθυμίσει πως πρέπει να συμπεριφέρεται. Το θύμα δεν αντιδράει και λέει μόνο ένα "μη με πειράζεις" τρομαγμένα, αισθανόμενο ντροπή στους υπόλοιπους που κοιτάνε για ότι του συμβαίνει. Πρόκειται για μια κλασική μορφή bullying στο πλαίσιο της σχολικής πραγματικότητας.

   Τα περισσότερα παιδιά φοβούνται να μιλήσουν για τέτοιου είδους γεγονότα και αυτό αποτελεί ένα πρόβλημα. Νιώθουν ενοχή και ντροπή και θεωρούν πως θα τιμωρηθούν επιπλέον ή δεν θα τους βοηθήσουν, εάν το ομολογήσουν. Το σχολείο πρέπει να ενημερώνει μαθητές, εκπαιδευτικούς και γονείς για το τι σημαίνει εκφοβισμός, τις συνέπειές του καθώς και πως αντιμετωπίζεται. Οι εκπαιδευτικοί οφείλουν να αναγνωρίζουν το φαινόμενο αυτό και να αναπτύσσουν προγράμματα ή τεχνικές παρέμβασης για εκτόνωση του φαινομένου. Τα παιδιά θα πρέπει να ενημερώνονται συνέχεια, τόσο απ' το σχολείο όσο και από τους γονείς τους, να μην κρατάνε μυστικό τον εκφοβισμό που τυχόν δέχονται απ' τους συμμαθητές τους, αλλά να εμπιστεύονται κάθε τους προβληματισμό στους ενήλικες και να ζητάνε τη βοήθειά τους. Μπορεί να είναι ο γονιός, ένας δάσκαλος, ο διευθυντής του σχολείου ή και ο προπονητής ενός αθλήματος.

   Επίσης, καθήκον του κάθε γονέα είναι να εξασφαλίσει μια ουσιαστική επικοινωνία με το παιδί του και να του δείξει πως να αντιμετωπίζει το φαινόμενο, ενισχύοντας φυσικά την αυτοπεποίθησή του. Το κάθε παιδί πρέπει να φτάσει σε σημείο να νιώθει δυνατό να υπερασπιστεί τον εαυτό του.Πρέπει να αφιερώνουν ουσιαστικό και ποιοτικό χρόνο στο παιδί τους, να το ενθαρρύνουν να δημιουργεί ουσιαστικές φιλικές σχέσεις, να μην ανέχονται τον εκφοβισμό καθώς να φροντίζουν ώστε το παιδί τους να βρίσκει διεξόδους και να εκτονώνει δημιουργικά την ενεργητικότητά του. Σημαντικό είναι να τονιστεί ότι οι συμβουλές ενός ειδικού, όταν νιώθουν ότι δεν μπορούν να βοηθήσουν επαρκώς, είναι χρήσιμες.

   Για οποιαδήποτε μορφή bullying το σχολείο οφείλει αυστηρή εφαρμογή των κανόνων ενάντια στο νταηλίκι και κοινοποίησή του στο σχολικό περιβάλλον. Οι ποινές μπορεί να είναι από μια συγγνώμη στο θύμα, μια αναθεώρηση των προσδοκιών για τον μαθητή ή μια συνάντηση και συζήτηση με τους γονείς αυτού του παιδιού, μέχρι και την αποβολή του μαθητή από το σχολείο. Τέλος, το παιδί-θύμα πρέπει να παραμένει ήρεμο απέναντι στο νταηλίκι, να δείξει ότι δεν φοβάται και να προσπαθήσει να γίνει μέλος μιας ομάδας ώστε να έχει μεγαλύτερη υποστήριξη.